Werd het niet eens hoog tijd om onze hongerige eendjes te voederen met Kanariezaad? Ik probeerde het bij gebrek aan beter, maar onze kleine vrienden hadden hier geen oren naar. Ondankbare diva’s. Wat is er overgebleven van het goeie ouwe ‘wie goed doet, goed ontmoet’?
Op de terugweg trok mijn autootje ineens sterk naar één kant. En jawel, met de ondankbare eenden nog in gedachten stond ik op de rechterbaan met een klapband. Dat kon er ook nog wel bij. Hobbelend richting eerstvolgende parkeerplaats bedacht ik me dat ik gelukkig nog een reservewiel had. Met dank aan een aardige meneer van de Wegenwacht (ook met een Ushanka op, dat schiep een band) die zijn bandenpomp in stelling bracht toch nog snel door kunnen rijden. Aardige meneer: u maakte mijn dag weer goed.
